Αρχείο κατηγορίας Κρήτη

Το φεστιβάλ “Τέχνη Καθ’ Οδόν” του Δήμου Ηρακλείου συνεχίζεται και την Κυριακή, μεταμορφώνοντας την πόλη σε μια ανοιχτή σκηνή πολιτισμού. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μια σειρά εκδηλώσεων σε περισσότερα από 30 σημεία εντός της πόλης και περίπου 25 στην ευρύτερη περιοχή.

Τι περιλαμβάνει η Κυριακάτικη ημέρα:

Ιστορικό Μουσείο Κρήτης 

•  11:00 Συμπεριληπτικό εργαστήρι κεραμικής από τον αγγειοπλάστη Ζαχαρία Καλιακάκη από το Θραψανό και το διεθνούς φήμης κέντρο αγγειοπλαστικής τέχνης, στον Κήπο του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης – Συλλογή Κεραμικών (ελεύθερη περιήγηση)

Δαφνές  – Μουσείο Κοκοτού

•  12:00 Ξενάγηση στο Μουσείο Κρητικής Λαογραφίας, στο πατρογονικό κτήμα της οικογένειας Κοκοτού (Συλλογές Σπύρου και Ελιάνας Κοκοτού)

Πλατεία Ελευθερίας

•  19:00 «The National Intangible Heritage Center» από την Κορέα σε ένα Street Art Show στο κέντρο της πόλης

Πενταμόδι

•  19:00 Βιβλία πάνω στη Σκηνή: «Όνειρο θερινής νυκτός» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ – Διαδραστικό θεατρικό Αναλόγιο παιδικής λογοτεχνίας με την Ευαγγελία Ορφανουδάκη

Άνω Ασίτες ( πλατεία Αγίου Ιωάννη)

•  20:00 Magic Stage Show με τον Μάγο Vitalio

Κλασσικά ταχυδακτυλουργικά και σύγχρονα οπτικά εφέ θα δώσουν μια νότα μαγείας στο βράδυ μας

Κυπαρίσσι 

•  21:00  Συναυλία κρητικής μουσικής με το συγκρότημα του Νίκου Τζουλιαδάκη.

Αντώνης Παπαδάκης (λαούτο), Ζαχάρης Μαθιουδάκης (λαούτο)

Θα χορέψουν παιδιά από την σχολή του Γιώργου Μαρή

Προφήτης Ηλίας (πλατεία Πρίαμου Ξυδάκη και Μανόλη Σταυρουλάκη)

•  21:00 Συναυλία έντεχνης λαϊκής μουσικής με τους Γιώργη Κοντογιάννη-Κρης (μπουζούκι -τραγούδι), Βαγγέλη Σιλιγάρδο (μπουζούκι, τραγούδι) και Δημήτρη Καρβέλη (κιθάρα, τραγούδι).

Παράλληλεσ δραστηριότητες:

 Πάρκο Γεωργιάδη 

•  Έκθεση χειροτεχνών:  Η Έκθεση Χειροτεχνών σας περιμένει καθημερινά από τις 11 το πρωί μέχρι και τις 10 το βράδυ! Χειροτέχνες της πόλης, μας αποκαλύπτουν τα μυστικά της τέχνης τους και μας προσκαλούν σε ανοιχτά εργαστήρια υφαντικής, μακραμέ, ζωγραφικής, κ.α.

Λάκκος (πλατεία)

•  «Μετατοπίο» Υπαίθρια Έκθεση Φωτογραφίας από την Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία Ηρακλείου (Ε.Φ.Ε.Η.) 

            Διάρκεια Έκθεσης: Κυριακή 8 Ιουνίου – Δευτέρα 21 Ιουλίου 2025

Ένα αλλιώτικο τοπίο… Ένα τοπίο μεταμορφωμένο και μεταλλαγμένο…

Μια εξερεύνηση της καινούργιας σχέσης που συνάπτουμε με το χώρο και τη φύση, σαν αποτέλεσμα της αστικοποίησης και της εκτεταμένης χρήσης της τεχνολογίας.

Ένας αρχέτυπος διάλογος μεταξύ του άγριου και του ήμερου… Νέα σχέδια, αναπαραστάσεις και φυσικές μορφές στο χώρο που μας περιβάλλει

Λεωφόρος Δικαιοσύνης  (προς πλατεία Δασκαλογιάννη)

•  «Νύχτα: Σιωπή, Μυστήριο, Μαγεία»:  Υπαίθρια Έκθεση Φωτογραφίας από την Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία Ηρακλείου (Ε.Φ.Ε.Η.) 

            Διάρκεια Έκθεσης: Τρίτη 17 – Κυριακή 29  Ιουνίου 2025

Η νύχτα πάντα γοήτευε τους φωτογράφους, προσφέροντας μια διαφορετική οπτική της πραγματικότητας, όπου το φως παίζει με το σκοτάδι και οι σκιές δημιουργούν νέες αφηγήσεις. Συμμετέχουν:  Βάσω Αλεγκάκη,  Μιχάλης Ανδρουλάκης,   Γιασεμή Αμοναχάκη, Παυλίνα Αυγουστινάκη, Αχιλλέας Γούρναλης, Μαρία Βογιατζάκη, Ρένα Μπάλη, Θανάσης Μπόγρης, Μιχάλης Χαλκιαδάκης, Κώστας Δαλαβέρος, Αλεξάνδρα Γάκη, Δάφνη Γάσπαρη, Γιώργος Καμπιτάκης, Χρήστος Γκουζιώτης, Αντώνης Καρακωσταντάκης, Σοφοκλής Καλυκάκης, Μανώλης Καρτσωνάκης, Μαρία Μανδελενάκη, Μαρίνα Μεταξάκη, Νάνα Μεταξάκη, Δέσποινα Μπλαζουδάκη, Πολυχρόνης Νικηφοράκης, Μαρία Παπαιωάννου, Βάλια Παραβολιδάκη, Εύα Ψαλτάκη,  Δήμητρα Ψυλλινάκη,  Μίνα Τρικάλη, Καίτη Πολλάκη.

Είναι φοβερή η πρόοδος στις βουκαμβίλιες του χωριού, μέσα σε δεκαπέντε, μόλις μέρες. Δείτε ΕΔΩ πώς ήταν για να αντιληφθείτε πώς έγιναν! Αλλά τις βουκαμβίλιες τις παρακολουθούμε συχνά. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε  στις 12/9/2024. Κι ΕΔΩ ένα χρόνο νωρίτερα στις 7/11/2023. Τι είναι αυτό που τις κάνει τόσο όμορφες; Μάλλον η αγάπη που τους έχουμε.

Ας πάρουμε το νήμα λίγο ανάποδα… 29/7/2013. Τότε τις φυτέψαμε. Και πέρασαν δυσκολίες… Δείτε ΕΔΩ. Ένα χειμώνα τις έκαψε ο χιονιάς και ο πάγος. Αλλά αναγεννήθηκαν, ξανά από την αρχή και θέριεψαν για να φτάσουν στο σήμερα. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα από το 2017. Οκτώβριος του 2015, άλλο ένα δημοσίευμα ΕΔΩ για τις βουκαμβίλιες στο χωριό…

Οκτώβρης 2015. Δείτε ΕΔΩ κάποιες όμορφες σκέψεις που καταγράψαμε στο αρχείο μας… Αυτή η χρονιά ήταν χαρακτηριστική για τις βουκαμβίλιες μας. Ήταν ήδη δυο χρόνια φυτεμένες από εμάς και δείτε ΕΔΩ πως είχαν γίνει… Και ακόμα κάτι ΕΔΩ από την αρχή που τις φυτέψαμε… Τελικά. βλέποντας πίσω με αφορμή αυτές τις φωτογραφίες και την έρευνα που έκανα, μάλλον άξιζε και με το παραπάνω που τις φυτέψαμε…

Στου Θραψανού το πατρικό, εκεί που η πέτρα κρατά ακόμα τη φωνή των παλιών, στέκει το σπίτι μας. Με τους τοίχους στο χρώμα που τους βάψαμε την τελευταία φορά που πήγαμε, πριν δυο χρόνια και τις γλάστρες όσες ζουν ακόμα, γεμάτες χώμα ευλογημένο. Κι εκεί, στην εξωτερική αυλή, σαν παραμύθι που άνθισε, πλέκονται οι δυο βουκαμβίλιες, δεξιά και αριστερά στην είσοδο της εσωτερική αυλής.

Όχι δεν ήταν πάντα εκεί. Δεν είναι μέσα στις μακρινές παιδικές μνήμες μου. Με τη Σούλα τις επιλέξαμε και τις βάλαμε  τις μνήμες μου. Θέλαμε να χτίσουμε τις δικές μας μνήμες. Έτσι κι αλλιώς οι δικές μου, οι προηγούμενες ήταν εκεί, ριζωμένες. Το πρώτο φως του πρωινού, το κάλεσμα της μάνας απ’ την αυλή, το γέλιο που ξεχυνόταν μες στο μεσημέρι, καθώς τα τσικάλια μοσχοβολούσαν κι ο πατέρας έπλαθε το χώμα στο εργαστήρι του.

Έτσι λοιπόν οι βουκαμβίλιες δεν ξέρουν πολλά για μένα ή για την ακρίβεια τίποτα. Δεν με είδαν να τρέχω ξυπόλυτος, να σκαρφαλώνω στα παραθύρια, να κρύβομαι απ’ το χρόνο. Και κάθε χρόνο, την άνοιξη, ανθίζουν. Για να μας θυμίζουν το λόγο που τις φυτέψαμε. Πού άντεξαν στο χρόνο και τις αντιξοότητες. Που κάηκαν από την παγωνιά του χιονιά. Και που, να τες ανθισμένες και πάλι!

Πώς βιώνουν όλες αυτές τις μέρες ο Νίκος και η Μαλάμω τη διαμονή τους στο χωριό μας, Θραψανό, και στο σπίτι τους; Όμορφα! Είναι κοντά τους η Στασούλα, που τους φροντίζει και προσπαθεί να είναι γεμάτη η καθημερινότητα τους, χωρίς να τους λείπει τίποτα… Και κυρίως να κυλά η ζωή τους σε πιο ήπιους ρυθμούς. Να τους εδώ, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού, κοινή και για τους δύο. Έχουν βγει να περπατήσουν λίγο. Και μείς τους χαιρόμαστε, καθώς τους παρακολουθούμε με αγάπη!

Από τη Σίφνο ως το Νεστόριο και από τη Φλώρινα ως το Θραψανό, η χειροτεχνία ξαναβρίσκει τη θέση της:

– Ψαράδες Πρεσπών, Σίφνος, Μαλάκι Βόλου, Θραψανό Κρήτης – κεραμική που ξαναπλάθει το παρελθόν με σύγχρονη ματιά.

– Βλάστη, Νεστόριο – υφαντική που συνεχίζει την ιστορία της σε κάθε κλωστή.

– Φλώρινα – ξυλογλυπτική που συνδυάζει τέχνη και τεχνική, με τη στήριξη της Σχολής Καλών Τεχνών.

Οι εκπαιδευτές, οι τεχνίτες και οι συμμετέχοντες του προγράμματος διαμορφώνουν μια κοινότητα που μεταφέρει την πολιτισμική κληρονομιά στο σήμερα. Η εκμάθηση των τεχνικών γίνεται αφορμή για να ξανασυστηθεί η παράδοση, ως ζωντανή εμπειρία που συνδέει το παρελθόν με τη σύγχρονη δημιουργική έκφραση. Το πρόγραμμα υλοποιείται στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας “Ελλάδα 2.0”, με τη συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού και του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

Δημοσιεύτηκε στο www.prlogos.gr

Χθεσινές φωτογραφίες από το χωριό. Από του Γρέγο, εκεί που βάζουν τον κήπο τους ο Αγησίλαος με τη Στασούλα. Εκεί που έχει τα λίγα προβατάκια του, ο Αγησίλαος. Εκεί, που ποτέ δεν είχαν πρόβλημα, αλλά τα τελευταία χρόνια, όλο και κάποιοι κλέφτες τα βάζουν στο στόχαστρο. Πόσο έχει αλλάξει προς το χειρότερο ο κόσμος…

Αλλά κείνος δεν τα βάζει κάτω. Τα ξαναπαίρνει, έστω και λιγότερα. Θέλει να καταγίνεται εκεί και με τον κήπο του. Εκεί έχουν και τις κότες τους. Το καλοκαίρι είναι χαρά Θεού πάνω στο λόφο. Αλλά κι αυτή την εποχή, την άνοιξη, όλα είναι καταπράσινα και διαφορετικά. Πλημμυρισμένα από τις μαργαρίτες που ομορφαίνουν τον τόπο…

Έχω περπατήσει, εδώ… Έχω περάσει ώρες όμορφες, μαζί τους. Και τώρα που βλέπω που πάνε, που περνούν πολλές ώρες από τη ζωή τους, χαίρομαι. Και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Με τους αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Τι όμορφος που είναι ο τόπος, ολάνθιστος! Τον βλέπεις και εκτιμάς τη δημιουργία. Και το έργο των ανθρώπων…

Θυμάμαι τη μάνα μου, τέτοιες μέρες… Μοσχοβουλούσε ο φούρνος και το σπίτι μας, από τα γλυκά που έφτιαχνε. Δεν κρατούσαν βέβαια πολύ, γιατί μας άρεσαν και τα… καταβροχθίζαμε. Ζήτημα αν κράταγαν μια εβδομάδα. Μόνο που ήταν πιο μεγάλα τα καλιτσούνια ή λιχναράκια, από αυτά της Στασούλας.

Εγώ που ως παιδί που αγαπούσα τα γλυκά και μπορούσα να φάω τα πάντα, με ένα χόρταινα! Η Στασούλα μας είναι πιο κοντά στη ζωή και στη λογική. Τότε τα έφτιαχναν μόνο τέτοιες μέρες. Σήμερα όλα αυτά μπορείς να τα βρεις στους φούρνους όλο το χρόνο. Αν και είναι καλά, δεν τα λαχταρά πια κανένας.

Πάντα όμως θα μου αρέσουν από τα χέρια της Στασούλας. Ξέρω ότι χρησιμοποιεί αγνά υλικά και μπορείς να τα φας, άφοβα. Αν και στην ηλικία μας πια, η διατροφή μας πρέπει να είναι προσεγμένη, δεν είμαστε πια παιδιά. Μεγαλώσαμε. Μερικές μνήμες όμως παραμένουν…