Καλοκαίρι 2025. Αρμενίζοντας στις Σποράδες…

Τι όμορφη εικόνα! Το να αρμενίζουμε στη θάλασσα των Σποράδων είναι μια μοναδική εμπειρία — καταγάλανα νερά, πευκόφυτα νησιά και μια γαλήνη που δύσκολα περιγράφεται. Θα μπoρούσαμε να κάνουμε στάσεις στα νησιά (Σκιάθος, Σκόπελος, Αλόννησος κ.ά.). Εμείς προτιμήσαμε την Σκόπελο. Θέλουμε να ανακαλύψουμε μυστικές παραλίες και κολπίσκους. Να περιπλανηθούμε στο νησί. Κι αν είναι δυνατόν μέσα σε δέκα μέρες να το γνωρίσουμε. Θα τα καταφέρουμε; Θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε…

Ένας ιστορικός κινηματογράφος στο κέντρο της Αθήνας

Το cine ΑΣΤΟΡ είναι ένας ιστορικός κινηματογράφος με υπέροχη ατμόσφαιρα, ευγενικό προσωπικό και εύκολη πρόσβαση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, στο κέντρο της Αθήνας. Διεύθυνση: Σταδίου 28, Αθήνα 105 64, Τηλέφωνο: +30 21 0321 1950 Ιστοσελίδα: astorcinema.gr Ωράριο: Δευτέρα-Κυριακή: 18:00–23:00 Χαρακτηριστικά: Παλιό στυλ Καφέ που σερβίρει φρέσκο ποπ κόρν, νάτσος και άλλα σνακς και ποτά. Φιλικό προς τα παιδιά Δέχεται πιστωτικές κάρτες

Πρόκειται για έναν κινηματογράφο που προβάλλει συχνά ανεξάρτητες, art-house και κλασικές ταινίες, και φιλοξενεί φεστιβάλ και ειδικές εκδηλώσεις. Ωστόσο, αν σας ενδιαφέρουν τέτοιου είδους ταινίες και για να μάθετε τι παίζει σήμερα ,δεν έχετε παρά να πάτε απευθείας στην επίσημη ιστοσελίδα του κινηματογράφου (astorcinema.gr) ή να επικοινωνήσετε τηλεφωνικά στο 21 0321 1950 για το ακριβές πρόγραμμα των προβολών.

Ο κινηματογράφος ΑΣΤΟΡ, με την ονομασία αυτή, άνοιξε τις πόρτες του στις 24 Οκτωβρίου 1947, με την προβολή της ταινίας «Μεγάλες προσδοκίες» του Ντέιβιντ Λιν. Ωστόσο, το κτίριο στο οποίο στεγάζεται έχει πολύ παλαιότερη ιστορία. Το κτίριο κατασκευάστηκε το 1928. Πριν τον ΑΣΤΟΡ, στον ίδιο χώρο λειτουργούσαν οι κινηματογράφοι «Παλλάς» (1908-1920) και «Σινε Νιούς» (1940-1947).

Συγκροτήθηκε σε σώμα το νέο Δ.Σ. του “Ανθεστίωνα”

Η διοίκηση του Α.Ο. Ανθεστίων Θραψανού συνεδρίασε για πρώτη φορά με την νέα της σύνθεση, όπως προέκυψε από τις εκλογές της 1ης Ιουνίου. Ο νέος πρόεδρος, Κωνσταντίνος Αγγελάκης όπως ορίζει το καταστατικό συγκάλεσε Διοικητικό Συμβούλιο για την συγκρότηση σε «σώμα». Συζητήθηκαν διεξοδικά οργανωτικά θέματα, όπως και το μοντέλο λειτουργίας της ομάδας για την σεζόν 2025/26, αλλά και για τα επόμενα χρόνια. Αναλυτικά το διοικητικό σχήμα της ομάδας μας, μετά την κατανομή ρόλων και αρμοδιοτήτων:
Πρόεδρος: Κωνσταντίνος Αγγελάκης
Εκτελεστικοί Αντιπρόεδροι: Κωνσταντίνος Γιαννακάκης, Νικόλαος Χατζηνικολάκης και Κωνσταντίνος Γιουλάκης.
Γενικός Γραμματέας: Φωτεινή Κουτράκη
Ταμίας: Γεώργιος Ταμιωλάκη
Γενικοί Αρχηγοί: Νικόλαος Τρουλάκης, Γεώργιος Κελαράκης, Ιωάννης Φωτόπουλος, Γεώργιος Μακρογιαννάκης και Ιωάννης Ματζανίδης.
Μέλη: Νικόλαος Μελαδάκης, Μηνάς Αραβιάκης και Αντώνιος Αραβιάκης.

Συγχαρητήρια στην ομάδα ποδοσφαίρου του Δημοτικού Σχολείου Θραψανού
Η διοίκηση του Α.Ο. Ανθεστίων συγχαίρει την ομάδα ποδοσφαίρου του Δημοτικού Σχολείου Θραψανού, για την συνολική παρουσία των μαθητών/αθλητών στους σχολικούς αγώνες που έγιναν στο γήπεδο της Χερσονήσου. Όχι μόνο για τις δύο νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, αλλά για την εν γένει συμπεριφορά και το πνεύμα ευ αγωνίζεσθαι που επέδειξαν οι μικροί ποδοσφαιριστές, οι οποίοι είναι και μέλη της Ακαδημίας μας. Είμαστε περήφανοι, συγχαρητήρια σε όλους και στους εκπαιδευτικούς!
Αλλάζει το λιμάνι της Ναυπάκτου, η πόλη ομορφαίνει

Το είδαμε στο διαδίκτυο, από την τοπική ημερήσια εφημερίδα ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Αιτωλοακαρνανίας και είναι του Γιάννη Γιαννακόπουλου. Πρόκειται για ένα έντυπο με ευαισθησίες που δυστυχώς, για κάποιο λόγο, δεν το βλέπουμε στην καθημερινή επισκόπηση των πρωτοσέλιδων του Τύπου. Δικές της είναι οι φωτογραφίες που βλέπετε στη σημερινή ανάρτηση. Ανακαινίζεται λοιπόν το ενετικό λιμάνι της Ναυπάκτου, με την τρίτη φάση των εργασιών να είναι σε εξέλιξη. Στόχος είναι να ολοκληρωθούν οι εργασίες εντός του 2025.

Αυτό θα οδηγήσει σε ένα ασφαλέστερο, λειτουργικότερο και προσβάσιμο λιμάνι. Επιπλέον, το έργο αναδεικνύει την πόλη ως αναδυόμενο τουριστικό προορισμό. Η ανακαίνιση περιλαμβάνει διάφορες εργασίες, όπως η ανάδειξη του ενετικού λιμανιού, η προσβασιμότητα και η λειτουργικότητα του. Τα έργα εκτελούνται με στόχο να βελτιωθεί η ασφάλεια και η προσβασιμότητα του λιμανιού, καθιστώντας το ένα σημαντικό μέρος της πόλης. Η συνεργασία μεταξύ του Δήμου Ναυπακτίας και του υπουργείου Πολιτισμού είναι στενή, με στόχο την ανάπτυξη της πόλης.

Τα έργα αυτά αποτελούν μια σημαντική επένδυση για την Ναύπακτο, συμβάλλοντας στην τουριστική και οικονομική της ανάπτυξη. Το έργο, όπως διαβάσαμε σε αθηναϊκές εφημερίδες υλοποιείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και περιλαμβάνει υποθαλάσσιες εργασίες για την εξυγίανση του εδάφους και την κατασκευή μπλοκ προστασίας των θεμελίων του λιμανιού. Ο δήμαρχος Ναυπάκτου σε δηλώσεις του επισήμανε ότι το έργο προχωρά με τη λιγότερη δυνατή όχληση και αναμένεται να ολοκληρωθεί σύμφωνα με το αρχικό χρονοδιάγραμμα.

Άγρια μούρ(ν)α ή σκαμνά, υπέροχα φρούτα εποχής!

Το πιάτο στην εικόνα περιέχει μούρ(ν)α, που στην Ελλάδα ονομάζεται μούρα ή σκαμνά. Τα μούρα γενικά έχουν μια γλυκιά και ελαφρώς ξινή γεύση. Η γεύση μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την ωριμότητα και τη συγκεκριμένη ποικιλία (μαύρα, κόκκινα ή λευκά μούρα). Τα μαύρα μούρα είναι συχνά τα πιο γλυκά και ζουμερά, με μια πλούσια, πολύπλοκη γεύση που μπορεί να συγκριθεί με τα βατόμουρα ή τα σμέουρα, αλλά συχνά με μια πιο βαθιά, κρασάτη νότα. Τα μάζεψε ο φίλος μου Ηλίας από την Αναστασιά των Σερρών.

Τα κόκκινα μούρα είναι συνήθως γλυκά με μια υποψία ξινίλας, παρόμοια με μια πιο ήπια εκδοχή ενός μαύρου μούρου. Τα λευκά μούρα έχουν γενικά την πιο ήπια γεύση, συχνά περιγράφονται ως έχοντα μια γλυκύτητα που μοιάζει με μέλι και μερικές φορές μια ελαφρώς ξυλώδη ή βανίλια νότα. Είναι λιγότερο ξινά από τις πιο σκούρες ποικιλίες. Συνολικά, τα μούρα είναι γνωστά για την ζουμερή τους υφή και μια ευχάριστη ισορροπία γλυκύτητας και μερικές φορές λίγης ξινίλας.
Πολύ όμορφο αυτή την εποχή, ευδοκιμεί στην Ελλάδα…

Η Ιακαράνδη η μιμηλήφυλλος (Jacaranda mimosifolia) είναι ένα εντυπωσιακό τροπικό δέντρο, γνωστό κυρίως για τα εκθαμβωτικά μωβ-μπλε άνθη του που καλύπτουν ολόκληρη την κόμη του την άνοιξη και στις αρχές του καλοκαιριού. Κατάγεται από τη Νότια Αμερική, κυρίως από περιοχές της Αργεντινής και της Βολιβίας, αλλά έχει εξαπλωθεί σε όλες τις θερμές και υποτροπικές ζώνες του κόσμου, από την Καλιφόρνια μέχρι την Αθήνα. Το συγκεκριμένο δέντρο θα το δείτε απέναντι από το σταθμό του Μετρό στον Άγιο Αντώνιο, Περιστερίου. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από το φίλο μου Βασίλη…

Επίσης είναι γνωστή ως τζακαράντα (jacaranda), μπλε τζακαράντα (blue jacaranda) ή ως το δέντρο φτέρη (fern tree). Παλαιότερες πηγές, του δίδουν την συστηματική ονομασία Jacaranda acutifolia, αλλά στις μέρες μας συνήθως ταξινομείται ως Ιακαράνδη η μιμηλήφυλλος (Jacaranda mimosifolia). Θα το δείτε επίσης στην Πλατεία Κλαυθμώνος στο κάτω της μέρος μπροστά από την έξοδο του δημοτικού γκαράζ. Εδώ κάτι λίγα άνθη έχουν απομείνει πάνω στο δέντρο…

Στην επιστημονική χρήση, η ονομασία «Ιακαράνδη» («Jacaranda») αναφέρεται στο γένος Ιακαράνδης (Jacaranda), το οποίο έχει πολλά άλλα μέλη, αλλά στην κηπευτική και την καθημερινή χρήση, σχεδόν πάντα εννοείται η μπλε τζακαράντα. Το συγκεκριμένο δέντρο θα το δείτε απέναντι από το σταθμό του Μετρό στο περιστέρι μπροστά από τις εργατικές πολυκατοικίες. Και βέβαια και στην Καπνικαρέα, ένα τεράστιο δέντρο γεμίζει τον τόπο με τα άνθη του…

Σαξόφωνο “μαγεύει” τους περαστικούς στην Καπνικαρέα

Μεσημέρι και ο ήχος του σαξοφώνου γέμισε την πλατεία Καπνικαρέα. Ο μουσικός στεκόταν σκυμμένος, με την πλάτη στον τοίχο του παλιού ναού, το πρόσωπό του φωτισμένο απ’ το χρυσαφένιο φως που τρεμόπαιζε στα τζάμια των απέναντι καταστημάτων. Δεν ζητούσε τίποτα. Δεν κοίταζε καν το πλήθος. Έπαιζε για τη μουσική – ίσως και για κάτι πιο παλιό, πιο δικό του. Οι περαστικοί περνούσαν, μα κάποιοι σταματούσαν. Ένα κορίτσι άφησε το κινητό της και κοίταξε τον ουρανό, σαν να καταλάβαινε ξαφνικά ότι κάτι σημαντικό συνέβαινε. Ένας άντρας με χαρτοφύλακα κοντοστάθηκε, και για λίγα λεπτά ξέχασε την ώρα, τις υποχρεώσεις, τον εαυτό του. Κάποιος άφησε λίγα κέρματα σε μια ανοιχτή θήκη οργάνου – όχι από οίκτο, αλλά από ευγνωμοσύνη. Η μουσική είχε τρόπο να λειαίνει το τραχύ της πόλης. Οι πέτρες της Καπνικαρέας, οι φωνές των παιδιών, το τρίξιμο από τα παλιά παράθυρα – όλα συντονίζονταν για λίγο με το ρυθμό του σαξοφώνου. Κι η Αθήνα, έστω και για μια στιγμή, έμοιαζε πιο τρυφερή, πιο ήσυχη, πιο αληθινή.
Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…